WYGRANA I PORAŻKA
Wygrana prawie zawsze jest przyjemna. Rozumiana jest jako fakt, że drużyna była dziś lepsza od przeciwnika. Gdy sportowiec wygrywa, warto zauważyć, że to efekt ciężkiej pracy, zaangażowania, koncentracji, wielu umiejętności, które zdobył. Celebrujmy te chwile z naszymi młodymi sportowcami, aby czuli, że to ważny dzień również dla rodziców.
Porażka, przegrany mecz, niska pozycja w lidze to cios dla każdego sportowca. Pracował, starał się i… nie wyszło. To po prostu trudne. To jak sobie radzi młody sportowiec z takim wyzwaniem zależy od tego, czym ta przegrana dla zawodnika jest. Znamy takich sportowców, którzy mówią „trudno” i idą dalej, są też tacy, u których porażka wywołuje ogromne emocje, głębokie przeżywanie, które potrafi długo trwać. Przeprowadzono wiele badań, aby ustalić skąd wynika różnica przyjmowania takich doświadczeń. Carol S. Dweck, psycholog znana z pracy nad mentalnością w swoich badaniach odkryła, że zasadniczym czynnikiem w kwestii przyjmowania porażki jest nastawienie. Odkryła, że ci, którzy podchodzą do porażki jako części nabywania doświadczenia, nauki nie tylko przyjmują porażki łatwiej, ale też szybciej rozwijają swoje umiejętności. Porażka na nich nie działa zniechęcająco, nie traktują tego doświadczenia jak coś, co hamuje tylko jak kolejny etap nauki, rozwoju.
Co możemy zrobić, gdy nasz młody zawodnik ma trudności z radzeniem sobie z porażką?
- dobrze jest ustalić, czym ta porażka dla niego jest. Tutaj odsyłam do mojego poprzedniego posta o sposobie kibicowania swojemu dziecku, co przekazujemy przed meczem zawodnikowi. Jeśli ważna jest tylko wygrana, że mistrz strzela gole i musi być najlepszy… to w przypadku przegranej dziecku będzie źle i może sobie nie radzić z porażkami
- rozmawiajmy z zawodnikiem o naturze sportu, SPORT TO WYGRANE I PRZEGRANE. Tak jest w każdej dyscyplinie, na każdym poziomie – Ligę Mistrzów również ktoś wygrywa i ktoś przegrywa
- czy zawodnik doświadcza sukcesu, czy porażki, zawsze warto porozmawiać z nim o jego mocnych stronach. Co już umie, w czym jest dobry, w czym się dobrze czuje. Warto zrobić podsumowanie, jaki rozwój już nastąpił. Jak coś kiepsko wychodziło lub nie wychodziło wcale jeszcze pół roku temu, a jak sobie zawodnik z tym radzi dziś. Co świetnie zaprezentował w przegranym meczu, bo nigdy nie jest tak, że wszystko było źle. W ten sposób umocnimy zawodnika, pokażemy, że jego praca ma sens, a on nabierze motywacji do dalszej pracy.
I co najważniejsze… bądźmy przy zawodniku, fizycznie, mentalnie, rozmową, w zależności od tego, jakiego wsparcia potrzebuje. Tak, żeby w doświadczeniach porażki i sukcesu nie był sam, tylko mógł przeżywać to, co dla niego ważne z najważniejszymi osobami w jego życiu.
Autor:
Alina Zawada-Meszyńska trener mentalny i coach. Jest twórcą Pracowni Osobistej, w ramach której przeprowadza treningi mentalne ze sportowcami zawodowymi grupowo i indywidualnie, młodymi sportowcami oraz prowadzi warsztaty i konsultacje z rodzicami młodych sportowców.